ارزیابی اثرات برنامه های آموزشی مهارت های زمان بندی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان ابتدایی

هدف این پژوهش بررسی اثرات برنامه های آموزشی مهارت های زمان بندی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی است. پژوهش حاضر با بهره گیری از روش نیمه تجربی و طراحی پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی مدارس دولتی شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود. نمونه ای به حجم ۶۰ نفر به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب و در دو گروه ۳۰ نفره (آزمایش و کنترل) جای گذاری شدند. گروه آزمایش در طی ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای، تحت آموزش مهارت های زمان بندی قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه عملکرد تحصیلی (نمرات رسمی دروس ریاضی، علوم و فارسی) و پرسشنامه مدیریت زمان بود که روایی و پایایی آن ها تایید شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس (ANCOVA) تحلیل شدند. نتایج نشان داد که برنامه آموزشی مهارت های زمان بندی تاثیر معناداری بر بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان در دروس مورد بررسی داشت (p<۰.۰۱). همچنین تحلیل داده ها نشان داد که آموزش مهارت های زمان بندی منجر به بهبود معنادار در مهارت های مدیریت زمان دانش آموزان گردید (p<۰.۰۱). یافته ها حاکی از آن است که مهارت های زمان بندی به عنوان یکی از ابعاد مهم مهارت های زندگی می تواند به بهبود موفقیت تحصیلی دانش آموزان کمک نماید. با توجه به نقش کلیدی زمان بندی در بهره وری تحصیلی، پیشنهاد می شود که این مهارت ها در برنامه درسی مدارس ابتدایی گنجانده شود. پژوهش حاضر با استفاده از شواهد نظری و تجربی از مطالعات داخلی و خارجی، چارچوب جامعی برای درک اثرات آموزش زمان بندی در سنین پایه فراهم می آورد.

کلیدواژه ها:

مهارت های زمان بندی ، عملکرد تحصیلی ، آموزش ابتدایی ، مدیریت زمان ، مداخله آموزشی