بررسی اثرات آموزش مهارت های گفت وگو و مذاکره در مدیریت تعارضات مدرسه ای

تعارض یکی از پدیده های اجتناب ناپذیر در محیط های آموزشی است که در صورت مدیریت ناصحیح می تواند منجر به بروز مشکلات رفتاری، افت تحصیلی، و کاهش کارایی فضای آموزشی شود. هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش مهارت های گفت وگو و مذاکره در بهبود مدیریت تعارضات مدرسه ای میان دانش آموزان، معلمان و مدیران مدارس است. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل انجام شده است. جامعه آماری شامل مدارس متوسطه دوم شهر تهران بوده و نمونه مورد بررسی شامل ۶۰ نفر از معلمان و دانش آموزان با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه استاندارد مدیریت تعارض رحیم (۱۹۸۳) و پرسشنامه محقق ساخته مهارت گفت وگو و مذاکره بود. یافته ها نشان داد که آموزش مهارت های گفت وگو و مذاکره به طور معناداری منجر به بهبود شاخص های مدیریت تعارض در مدارس شده است (p<۰.۰۱). نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که گروه آزمایش در پس آزمون نسبت به گروه کنترل به شکل معناداری عملکرد بهتری در حل تعارضات نشان دادند. بر اساس نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت که آموزش هدفمند این مهارت ها می تواند یکی از راهکارهای موثر در ارتقای فرهنگ گفت وگو و کاهش تعارضات در محیط های آموزشی باشد. پیشنهاد می شود که این نوع آموزش ها در قالب برنامه های رسمی و غیررسمی در مدارس گنجانده شود تا با ایجاد فضای تعامل مثبت، زمینه برای پرورش نسل گفت وگو محور فراهم گردد.

کلیدواژه ها:

مهارت گفت وگو ، مذاکره ، تعارض مدرسه ای ، مدیریت تعارض ، آموزش مدرسه ای