نقش آموزش مهارت های خودتنظیمی هیجانی در بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان ابتدایی

خودتنظیمی هیجانی یکی از مهارت های کلیدی در رشد عاطفی و روانی کودکان است که نقش مهمی در پیشرفت تحصیلی آنان ایفا می کند. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت های خودتنظیمی هیجانی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی انجام شد. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل بود. نمونه شامل ۶۰ دانش آموز پایه چهارم ابتدایی در یک شهر بزرگ ایران بود که به صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش تحت آموزش مهارت های خودتنظیمی هیجانی در طی ۸ جلسه آموزشی قرار گرفت، در حالی که گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. داده ها با استفاده از آزمون های استاندارد خودتنظیمی هیجانی و نمرات تحصیلی جمع آوری شد و برای تحلیل، آزمون کوواریانس (ANCOVA) به کار رفت. نتایج نشان داد آموزش مهارت های خودتنظیمی هیجانی به طور معنی داری عملکرد تحصیلی دانش آموزان را بهبود بخشید (p<۰.۰۵). این یافته ها تاکید می کند که توانمندسازی دانش آموزان در مدیریت هیجانات و کنترل رفتاری می تواند به افزایش تمرکز، کاهش اضطراب امتحان و ارتقای موفقیت تحصیلی آنان منجر شود. در پایان پیشنهاد می شود مربیان و معلمان در برنامه های درسی خود به آموزش این مهارت ها توجه ویژه ای داشته باشند تا زمینه رشد همه جانبه دانش آموزان فراهم شود. همچنین، تحقیقات آینده می توانند اثرات بلندمدت آموزش خودتنظیمی هیجانی و نقش آن در سایر جنبه های روان شناختی کودکان را مورد بررسی قرار دهند.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی هیجانی ، عملکرد تحصیلی ، آموزش مهارت ، دانش آموزان ابتدایی ، مدیریت هیجانات