تاثیر سبک های تدریس فردی بر یادگیری دانش آموزان ابتدایی

سبک های تدریس فردی به عنوان یکی از عوامل مهم موثر در فرآیند یاددهی-یادگیری، نقش بسزایی در بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان ابتدایی ایفا می کنند. این مقاله با هدف بررسی تاثیر سبک های تدریس فردی بر یادگیری دانش آموزان دوره ابتدایی انجام شده است. در این پژوهش، سبک های مختلف تدریس شامل سبک های فعال، تعاملی، مستقیم و مشارکتی تحلیل و مقایسه شدند. روش تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی بوده و داده ها با استفاده از مرور منابع علمی داخلی و خارجی و مطالعه میدانی جمع آوری شده اند. یافته ها نشان دادند که سبک های تدریس فردی که بر مشارکت دانش آموزان و تعامل بین معلم و دانش آموز تاکید دارند، تاثیر مثبت و معناداری بر یادگیری و ارتقای انگیزه تحصیلی دانش آموزان دارند. همچنین، سبک های تدریس فعال باعث افزایش تفکر انتقادی و حل مسئله در دانش آموزان می شوند. در بخش بحث، نتایج با مطالعات مشابه مقایسه و تحلیل شده و راهکارهایی برای بهبود عملکرد معلمان ابتدایی در بهره گیری از سبک های تدریس مناسب ارائه شده است. در نهایت، پیشنهاد می شود معلمان با توجه به ویژگی های فردی دانش آموزان، سبک های تدریس انعطاف پذیر و متنوعی را اتخاذ نمایند تا بتوانند یادگیری موثر و پایدار را در این دوره حساس ایجاد کنند.

کلیدواژه ها:

سبک تدریس ، یادگیری ، دانش آموزان ابتدایی ، سبک فردی ، انگیزه تحصیلی