بررسی رابطه بین هوش هیجانی و پیشرفت تحصیلی در دوره ابتدایی

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین هوش هیجانی و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان دوره ابتدایی است. با توجه به اهمیت روزافزون عوامل غیرشناختی در موفقیت تحصیلی، بررسی نقش هوش هیجانی به عنوان یکی از مولفه های اساسی در فرآیند یادگیری ضروری به نظر می رسد. روش پژوهش توصیفی-همبستگی و جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه چهارم تا ششم ابتدایی در شهر تهران بوده است. نمونه گیری به روش خوشه ای چندمرحله ای انجام شد و تعداد ۳۵۰ دانش آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای سنجش هوش هیجانی از پرسشنامه هوش هیجانی بار-آن (۱۹۹۷) و برای سنجش پیشرفت تحصیلی از معدل نمرات دروس استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره انجام شد. نتایج نشان داد که بین مولفه های هوش هیجانی از جمله خودآگاهی، خودکنترلی، انگیزش، همدلی و مهارت های اجتماعی با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (p<۰.۰۱). همچنین نتایج رگرسیون نشان داد که مولفه های هوش هیجانی قادر به پیش بینی معنادار بخشی از واریانس پیشرفت تحصیلی هستند. یافته ها حاکی از آن است که هوش هیجانی نقش مهمی در موفقیت تحصیلی دانش آموزان ایفا می کند و آموزش و تقویت این مهارت ها می تواند در بهبود عملکرد تحصیلی موثر باشد. در پایان، بر لزوم توجه بیشتر برنامه های آموزشی به توسعه هوش هیجانی در مدارس ابتدایی تاکید شده است.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، پیشرفت تحصیلی ، دوره ابتدایی ، بار-آن ، آموزش و یادگیری