نقش بازآفرینی شهری پایدار در توسعه گردشگری سلامت: مطالعه موردی بافت تاریخی خمینی شهر

بازآفرینی شهری پایدار یکی از راهکارهای موثر برای توسعه گردشگری سلامت، به ویژه در بافت های تاریخی است. خمینی شهر، با دارا بودن موقعیت جغرافیایی مناسب، بناهای تاریخی، و ظرفیت های فرهنگی و اجتماعی، پتانسیل تبدیل شدن به یکی از مقاصد گردشگری سلامت در ایران را دارد. با این حال، فرسودگی کالبدی، کمبود زیرساخت های درمانی و اقامتی، و نبود برنامه ریزی جامع از چالش های اساسی در این حوزه محسوب می شوند. این پژوهش با هدف بررسی نقش بازآفرینی شهری پایدار در توسعه گردشگری سلامت، از روش ترکیبی (کیفی و کمی) استفاده کرده است. داده ها از طریق مطالعات کتابخانه ای، مصاحبه نیمه ساختاریافته با کارشناسان، توزیع پرسشنامه بین ساکنان و گردشگران سلامت، و مشاهده مستقیم گردآوری شده است. یافته ها نشان می دهند که بهبود زیرساخت های درمانی و اقامتی، حفظ هویت فرهنگی، و مشارکت جامعه محلی در فرآیند بازآفرینی، تاثیر چشمگیری بر افزایش جذب گردشگران سلامت و ارتقای کیفیت زندگی ساکنان دارد. در نهایت، راهکارهایی برای تقویت ارتباط بین بازآفرینی شهری و گردشگری سلامت ارائه شده است که می تواند به برنامه ریزان شهری و فعالان حوزه گردشگری در تدوین سیاست های موثر برای توسعه پایدار گردشگری سلامت در بافت های تاریخی کمک کند.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی شهری پایدار ، گردشگری سلامت ، بافت تاریخی ، خمینی شهر ، توسعه پایدار