نقش ارتباط اخلاقی و صمیمی بین معلم و دانش آموزان در یادگیری موثرتر

ارتباط اخلاقی و صمیمی بین معلم و دانش آموزان، یکی از مولفه های اساسی موفقیت در فرایند یادگیری تلقی می شود و مطالعات متعدد، تاثیر مستقیم این نوع ارتباط را بر رشد شناختی، عاطفی و اخلاقی دانش آموزان تایید کرده اند. در پژوهش حاضر، تلاش شده با رویکردی تحلیلی و مبتنی بر منابع اسلامی و مطالعات روان شناسی تربیتی، نقش تعامل اخلاق مدار و صمیمی معلم در یادگیری موثرتر دانش آموزان بررسی گردد. یافته ها حاکی از آن است که ارتباط مبتنی بر احترام، محبت، صداقت و همدلی، ضمن ایجاد احساس امنیت روانی، انگیزش تحصیلی دانش آموزان را به صورت معناداری افزایش داده و زمینه مشارکت فعال آن ها در فعالیت های کلاسی و یادگیری را فراهم می سازد. همچنین چنین رفتاری از سوی معلم، الگویی عینی از فضایل اخلاقی و انسانی ارائه کرده و دانش آموزان را به پذیرش و نهادینه سازی ارزش های اخلاقی ترغیب می نماید؛ این مسئله علاوه بر یادگیری عمیق تر، تاثیر مثبت بر خودتنظیمی، مسئولیت پذیری، اعتماد به نفس و رشد اجتماعی دانش آموزان بر جای می گذارد. آموزه های قرآن کریم و سیره پیامبر اکرم(ص) و اهل بیت(ع) نیز بر اهمیت رابطه اخلاقی و صمیمانه معلم با متعلم تاکید کرده اند، به گونه ای که توجه به کرامت انسانی، مدارای تربیتی و ایجاد محبت، از اصول بنیادین تعلیم و تربیت اسلامی به شمار می آید. در مجموع، نتایج حاکی از آن است که توسعه مهارت های ارتباطی و اخلاقی معلم نه تنها کیفیت فرایند یاددهی-یادگیری را افزایش می دهد، بلکه در درازمدت، موجب پرورش نسلی متعهد، مسئول، و دارای سلامت روانی پایدار خواهد شد.واژگان کلیدی: ارتباط اخلاقی، صمیمیت معلم و دانش آموز، یادگیری موثر، انگیزش تحصیلی، الگوی اخلاقی، تعلیم و تربیت اسلامی .