نقش آموزش های محیط زیستی در توسعه نگرش های پایدار در کودکان ابتدایی

آموزش های محیط زیستی به عنوان ابزاری کلیدی در شکل دهی نگرش های پایدار به محیط زیست در کودکان ابتدایی شناخته شده است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش های محیط زیستی بر توسعه نگرش های پایدار در دانش آموزان پایه های ابتدایی انجام شده است. روش پژوهش کیفی-توصیفی بوده و داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته با معلمان و دانش آموزان، و همچنین مشاهده مستقیم کلاس های آموزش محیط زیست جمع آوری شده است. یافته ها نشان می دهد که آموزش های محیط زیستی موجب افزایش دانش و آگاهی کودکان نسبت به مسائل زیست محیطی شده و نگرش های آنان را به سمت رفتارهای پایدار هدایت کرده است. همچنین مشارکت فعال دانش آموزان در فعالیت های محیط زیستی سبب تقویت حس مسئولیت پذیری و علاقه مندی به حفظ محیط زیست شده است. بحث این پژوهش نشان می دهد که آموزش محیط زیستی باید به صورت مستمر و منسجم در برنامه درسی مدارس گنجانده شود تا اثرات بلندمدت و پایدار در رفتار کودکان ایجاد گردد. علاوه بر این، مشارکت والدین و جامعه در این فرآیند آموزشی می تواند تاثیرگذاری آن را افزایش دهد. نتایج پژوهش به مدیران آموزشی، معلمان و سیاست گذاران حوزه آموزش و محیط زیست پیشنهاد می کند که آموزش های محیط زیستی را با رویکردهای تعاملی و مشارکتی تقویت کنند تا نگرش های پایدار در نسل آینده شکل گیرد و توسعه پایدار تحقق یابد.

کلیدواژه ها:

آموزش محیط زیست ، نگرش پایدار ، کودکان ابتدایی ، توسعه پایدار ، آموزش تعاملی