بررسی رابطه بین استفاده از هوش مصنوعی در آموزش و رضایت والدین دانش آموزان ابتدایی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین استفاده از هوش مصنوعی در فرایند آموزش و رضایت والدین دانش آموزان ابتدایی است. با توجه به رشد روزافزون فناوری های نوین و کاربردهای گسترده هوش مصنوعی در حوزه آموزش، اهمیت شناخت تاثیر این فناوری ها بر نگرش و رضایت والدین به عنوان یکی از ذینفعان اصلی نظام آموزشی افزایش یافته است. در این پژوهش، از روش تحقیق توصیفی-همبستگی استفاده شده و جامعه آماری شامل والدین دانش آموزان ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ می باشد. نمونه گیری به روش تصادفی خوشه ای انجام شد و تعداد ۳۸۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل دو پرسشنامه محقق ساخته درباره میزان استفاده از هوش مصنوعی در آموزش و پرسشنامه استاندارد رضایت والدین بود. برای تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره استفاده گردید. یافته ها نشان داد که بین میزان استفاده از هوش مصنوعی در آموزش و رضایت والدین رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (p<۰.۰۱). همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون بیانگر آن بود که مولفه های تعاملی و شخصی سازی شده هوش مصنوعی بیشترین تاثیر را بر رضایت والدین دارند. این نتایج حاکی از آن است که بهره گیری هدفمند از هوش مصنوعی می تواند منجر به ارتقاء کیفیت آموزش و در نتیجه افزایش رضایت والدین شود. پیشنهاد می شود سیاست گذاران آموزشی با برنامه ریزی دقیق از ظرفیت های هوش مصنوعی در آموزش بهره گیرند تا علاوه بر ارتقاء فرآیند یاددهی-یادگیری، سطح رضایت والدین نیز افزایش یابد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، آموزش ابتدایی ، رضایت والدین ، یادگیری هوشمند ، فناوری آموزشی