تاثیر ساختارهای آموزشی مبتنی بر تحقیق در یادگیری دانش آموزان

در دهه های اخیر، رویکردهای آموزشی مبتنی بر تحقیق به عنوان یک ابزار مهم در بهبود فرآیند یادگیری شناخته شده اند. این نوع آموزش، که بر تحقیق و جستجوی مستقل دانش آموزان تمرکز دارد، موجب افزایش انگیزه و مشارکت آنان در فرآیند یادگیری می شود. پژوهش های مختلف نشان داده اند که استفاده از ساختارهای آموزشی مبتنی بر تحقیق می تواند به طور قابل توجهی توانایی های تفکر انتقادی، حل مسئله و مهارت های پژوهشی دانش آموزان را تقویت کند. این مقاله با هدف بررسی تاثیر این نوع ساختارهای آموزشی بر یادگیری دانش آموزان انجام شده است. در این تحقیق، روش های مختلف آموزشی مبتنی بر تحقیق، از جمله پروژه های تحقیقاتی، مطالعه موردی، و یادگیری مبتنی بر مسئله، مورد بررسی قرار گرفته اند. نتایج تحقیق نشان می دهند که این ساختارها به طور مستقیم بر بهبود درک مفهومی، یادگیری عمیق و توانایی های شناختی دانش آموزان اثر مثبت دارند. همچنین، پژوهش ها نشان می دهند که در مقایسه با روش های سنتی، دانش آموزانی که از این ساختارها استفاده کرده اند، مهارت های بهتری در تحلیل و ارزیابی اطلاعات به دست آورده اند. این مقاله همچنین به مزایا و چالش های استفاده از ساختارهای آموزشی مبتنی بر تحقیق پرداخته و پیشنهاداتی برای بهبود این روش ها در سیستم های آموزشی ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر تحقیق ، یادگیری دانش آموزان ، تفکر انتقادی ، مهارت های پژوهشی ، یادگیری عمیق