تاثیر مشارکت والدین در برنامه های آموزشی بر یادگیری کودکان

مشارکت والدین در فرآیندهای آموزشی کودکان همواره به عنوان یکی از عوامل کلیدی در ارتقای سطح یادگیری آن ها مورد توجه پژوهشگران و سیاست گذاران آموزشی بوده است. این مقاله به بررسی تاثیر مشارکت والدین در برنامه های آموزشی رسمی و غیررسمی مدارس بر یادگیری تحصیلی و اجتماعی کودکان می پردازد. با استفاده از روش ترکیبی و تحلیل داده های کمی و کیفی گردآوری شده از مدارس ابتدایی در چند استان کشور، تلاش شده است تا رابطه میان سطوح مختلف مشارکت والدین و پیشرفت تحصیلی، انگیزش، و مهارت های اجتماعی کودکان مورد بررسی قرار گیرد. یافته ها نشان می دهد که مشارکت فعال والدین به صورت حضور در جلسات آموزشی، کمک در انجام تکالیف، و تعامل با معلمان، تاثیر مثبتی بر نتایج تحصیلی و رشد شخصیتی کودکان دارد. همچنین، والدینی که خود دارای تحصیلات بالاتری هستند، مشارکت موثرتری در فرآیند یادگیری فرزندان خود دارند. از سوی دیگر، موانعی همچون اشتغال والدین، سطح تحصیلات پایین، و عدم آگاهی از نقش خود در یادگیری کودک، میزان مشارکت آن ها را کاهش می دهد. مقاله حاضر با بررسی عمیق نظریه های یادگیری اجتماعی و مشارکتی، چارچوبی برای ارتقای مشارکت والدین در نظام آموزشی کشور ارائه می دهد. در پایان، پیشنهادهایی جهت افزایش تعامل والدین و مدرسه، از جمله طراحی کارگاه های آموزشی برای والدین، تسهیل ارتباط میان خانه و مدرسه، و بازنگری در سیاست های آموزشی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

مشارکت والدین ، یادگیری کودکان ، پیشرفت تحصیلی ، آموزش خانواده ، تعامل مدرسه و خانه