تاثیر روش های تدریس چندحسی بر یادگیری کودکان با نیازهای ویژه

یادگیری کودکان با نیازهای ویژه همواره یکی از چالش های اساسی نظام های آموزشی بوده است. یکی از رویکردهای نوین در آموزش این گروه از فراگیران، بهره گیری از روش های تدریس چندحسی است. این روش ها با تحریک هم زمان چندین حس، از جمله بینایی، شنوایی، لامسه و حرکت، باعث بهبود فرایند پردازش اطلاعات و یادگیری در کودکان می شوند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر روش های تدریس چندحسی بر یادگیری کودکان با نیازهای ویژه انجام شده است. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی و از نوع مطالعات مروری سیستماتیک است. منابع علمی فارسی و انگلیسی بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۴ مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته اند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که استفاده از رویکردهای چندحسی در آموزش، به ویژه برای کودکانی با اختلالات یادگیری، اوتیسم و کم توانی ذهنی، موجب افزایش توجه، درک بهتر مفاهیم، بهبود حافظه و مشارکت فعال تر دانش آموزان در فرایند یادگیری می شود (حیدری، ۱۳۹۸؛ Smith, ۲۰۲۰). همچنین، یافته ها بیانگر آن است که آموزش چندحسی باید بر اساس ویژگی های فردی و سطح نیازهای خاص هر کودک طراحی و اجرا گردد (علوی، ۱۴۰۰؛ Miller, ۲۰۱۸). در پایان، پیشنهاد می شود که معلمان و متخصصان آموزشی، آموزش های لازم در زمینه طراحی و اجرای برنامه های آموزشی چندحسی را دریافت نمایند تا بتوانند به شیوه ای موثرتر به نیازهای متنوع کودکان با نیازهای ویژه پاسخ دهند.

کلیدواژه ها:

آموزش چندحسی ، کودکان با نیازهای ویژه ، یادگیری ، اختلالات یادگیری ، آموزش تطبیقی