چگونگی شهرسازی پایدار با توجه به آینده پژوهی در مدیریت شهرها

در عصر حاضر، شهرها به عنوان موجودیت های پویا، پیچیده و در حال تغییر، با چالش هایی چون رشد سریع جمعیت، تغییرات اقلیمی، نابرابری فضایی و فشار بر منابع طبیعی مواجه اند. شهرسازی پایدار به عنوان رویکردی چندبعدی و نظام مند، تلاش می کند تا بین توسعه کالبدی شهر و پایداری زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی تعادل برقرار سازد. در این میان، آینده پژوهی به عنوان دانشی نوین و آینده نگر، با تکیه بر سناریونویسی، تحلیل روندها و مدل سازی آینده های محتمل، می تواند نقشی کلیدی در مدیریت هوشمند و تاب آور شهرها ایفا کند. این مقاله، بدون انجام پژوهش میدانی، به صورت مروری و تحلیلی، به بررسی نقش آینده پژوهی در ارتقاء کیفیت شهرسازی پایدار می پردازد و نشان می دهد که طراحی شهری در دهه های آینده، نیازمند گذار از الگوهای سنتی و کوتاه مدت به سوی برنامه ریزی منعطف، داده محور و مشارکتی است. یافته های این مقاله تاکید دارند که استفاده از ابزارهای آینده نگر، مشارکت فعال شهروندان، و بازتعریف شاخص های ارزیابی در بستر سناریوهای گوناگون، می تواند زمینه ساز تحقق شهرهایی انعطاف پذیر، عادلانه و سازگار با آینده گردد.

کلیدواژه ها:

شهرسازی پایدار ، آینده پژوهی ، مدیریت شهری ، برنامه ریزی سناریومحور