اهمیت معماری و شهرسازی در فرآیند سیاست گذاری شهری در ایران

در فرآیند توسعه شهرهای ایران، معماری و شهرسازی در حالی به عنوان ابزار طراحی فضاهای شهری شناخته می شوند که در اغلب موارد، نقش آن ها در سطح سیاست گذاری و تصمیم گیری های کلان شهری نادیده گرفته شده یا به حاشیه رانده شده است. این مقاله با رویکردی تحلیلی، به بررسی جایگاه واقعی معماری و شهرسازی در نظام سیاست گذاری شهری کشور می پردازد و نشان می دهد که غیبت نگاه طراحی محور در تدوین اسناد توسعه، تصمیمات کالبدی و اولویت بندی های اقتصادی، منجر به بروز چالش هایی چون ناهماهنگی فضایی، بی هویتی شهری و نارضایتی اجتماعی شده است. یافته های این مطالعه، مبتنی بر تحلیل اسناد رسمی، منابع علمی داخلی و ارزیابی ساختارهای اجرایی، بیانگر آن است که پیوند میان طراحی فضایی و سیاست گذاری شهری، نه تنها ضرورتی زیبایی شناختی، بلکه پیش شرطی برای دستیابی به توسعه پایدار، عدالت فضایی و ارتقای کیفیت زندگی شهری است.

کلیدواژه ها:

سیاست گذاری شهری ، معماری ، شهرسازی ، طراحی فضایی ، توسعه پایدار