تاثیر روش تدریس سازنده گرایی بر یادگیری دانش آموزان در درس ریاضی

هدف این مقاله بررسی نقش و تاثیر روش تدریس سازنده گرایی بر یادگیری دانش آموزان در درس ریاضی است. در عصر حاضر که آموزش به سوی یادگیری فعال، تعاملی و معنادار حرکت کرده است، رویکرد سازنده گرایی به عنوان یکی از موثرترین نظریه های یادگیری، توانسته جایگزینی کارآمد برای روش های سنتی محسوب شود. بر اساس یافته های مطالعات نظری و تجربی، استفاده از این رویکرد در کلاس های درس ریاضی موجب ارتقای درک مفهومی، تقویت مهارت های حل مسئله، افزایش انگیزه، کاهش اضطراب و مشارکت فعال دانش آموزان می شود. مقاله حاضر با روش تحلیلی توصیفی و با بهره گیری از منابع داخلی معتبر، به بررسی مطالعات انجام شده در زمینه تاثیر تدریس سازنده گرا بر یادگیری ریاضی پرداخته است. یافته ها نشان می دهد که بهره گیری از محیط های یادگیری فعال، طراحی فعالیت های گروهی و مشارکتی، استفاده از مسائل واقعی و زمینه دار و بهره گیری از ارزشیابی های تکوینی، نقش بسزایی در یادگیری عمیق و پایدار مفاهیم ریاضی دارد. همچنین، اجرای موفق این رویکرد نیازمند آموزش معلمان، بازنگری در محتوای درسی و فراهم سازی زیرساخت های لازم در مدارس است.

کلیدواژه ها:

یادگیری سازنده گرایانه ، تدریس ریاضی ، آموزش فعال ، درک مفهومی ، اضطراب ریاضی