تحلیل اثربخشی مدل های آموزشی مبتنی بر شایستگی در آموزش عالی

این مقاله مروری به بررسی و تحلیل اثربخشی مدل های آموزشی مبتنی بر شایستگی در نظام های آموزشی پرداخته است. در سال های اخیر، رویکرد آموزش مبتنی بر شایستگی به عنوان پاسخی به چالش های جهان متغیر و پیچیده کنونی مطرح شده است که هدف آن هماهنگی بیشتر بین آموخته های دانشگاهی و نیازهای واقعی بازار کار می باشد. در این پژوهش، با مرور نظام مند مطالعات منتشر شده در حوزه مدل های آموزشی مبتنی بر شایستگی، اثربخشی این رویکرد از ابعاد مختلف بررسی شده است. یافته های این تحلیل نشان می دهد که مدل های آموزشی مبتنی بر شایستگی در مقایسه با روش های سنتی، به طور معناداری منجر به افزایش کیفیت یادگیری، توسعه مهارت های کاربردی، انعطاف پذیری در مسیر تحصیلی، و افزایش انگیزه یادگیرندگان می شود. همچنین، این مدل ها در تقویت تفکر انتقادی، خودراهبری در یادگیری، و آمادگی دانشجویان برای ورود به بازار کار تاثیر مثبتی داشته اند. با این حال، چالش هایی نیز در زمینه پیاده سازی این مدل ها وجود دارد که شامل نیاز به تغییر نگرش مدرسان و سیاستگذاران آموزشی، تدوین استانداردهای دقیق سنجش شایستگی، و فراهم سازی زیرساخت های لازم برای پیاده سازی موفق این رویکرد می باشد. در نهایت، پیشنهادهایی برای بهبود و توسعه اثربخشی مدل های آموزشی مبتنی بر شایستگی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر شایستگی ، اثربخشی آموزشی ، ارزیابی عملکرد ، یادگیری خودراهبر ، توسعه مهارت های حرفه ای