نقش رفتار معلمان در بهبود روابط انسانی با دانش آموزان دارای نیازهای ویژه

در نظام آموزش و پرورش استثنایی، کیفیت روابط انسانی میان معلم و دانش آموز، به ویژه در مواجهه با دانش آموزان دارای نیازهای ویژه، نقشی محوری در تحقق اهداف تربیتی، آموزشی و روانی ایفا می کند. رفتار معلم به عنوان نخستین حلقه ارتباطی و اجتماعی دانش آموز در محیط مدرسه، می تواند بسترساز تعامل موثر، رشد شخصیتی، افزایش انگیزه یادگیری و کاهش چالش های رفتاری باشد. در این مقاله مروری، نقش رفتار حرفه ای و ویژگی های ارتباطی معلمان در بهبود کیفیت روابط انسانی با دانش آموزان استثنایی بررسی می شود. از جمله مولفه هایی که در این زمینه مورد تحلیل قرار گرفته اند، می توان به همدلی، صبر، احترام به تفاوت های فردی، و توانایی سازگاری رفتاری اشاره کرد. همچنین، عوامل موثر بر کیفیت این تعاملات نظیر نگرش های درونی معلمان، مهارت های ارتباطی و ساختارهای حمایتی نهادی تحلیل شده اند. با بررسی پیشینه پژوهش های داخلی و بین المللی، مشخص شده که رویکرد رفتاری معلمان تاثیر مستقیمی بر ارتقاء عزت نفس، امنیت روانی و سطح تعامل اجتماعی دانش آموزان با نیازهای ویژه دارد. در پایان، راهکارهایی جهت بهبود رفتار حرفه ای معلمان در قالب آموزش های هدفمند، کارگاه های مهارت افزایی و حمایت روانی-تربیتی ارائه شده است. این مقاله بر اهمیت طراحی سیاست های آموزشی و توسعه حرفه ای در راستای تقویت تعاملات انسانی در آموزش و پرورش استثنایی تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

رفتار معلم ، روابط انسانی ، دانش آموزان دارای نیازهای ویژه ، آموزش و پرورش استثنایی