بررسی نقش ارتباط عاطفی معلم و دانش آموز در تدریس اثربخش

ارتباط عاطفی موثر بین معلم و دانش آموز به عنوان عاملی کلیدی در کیفیت تدریس و یادگیری شناخته می شود. این پژوهش به بررسی نقش پنج راهبرد ارتباطی در ایجاد محیط یادگیری بهینه می پردازد. تمرکز اصلی بر شناسایی روش هایی است که همزمان نیازهای تحصیلی و عاطفی دانش آموزان را پوشش می دهند. روش پژوهش مطالعه مروری بود که با مراجعه به منابع و مقالات معتبر علمی و جستجو در بانک های اطلاعاتی داخل کشور (جهاد دانشگاهی، پایگاه مدارک و اطلاعات علمی ایران، سیویلیکا، نورمگز ) و پایگاه های اطلاعاتی خارجی(Science direct، Ebsco، Emerald، ISI، scholar ،Springer) به بررسی موضوع پرداخته شد.یافته ها نشان می دهد گوش دادن فعال توسط معلمان، با ایجاد فضایی امن و پذیرا، زمینه را برای بیان آزادانه افکار و احساسات دانش آموزان فراهم می کند. پاسخ دهی همدلانه از سوی معلمان موجب کاهش قابل توجه تنش های عاطفی و افزایش تمایل به مشارکت در فرآیند یادگیری می شود. ارائه بازخوردهای حساس به حالات عاطفی دانش آموزان، ضمن حفظ اعتماد به نفس آنان، کیفیت یادگیری را به طور معناداری ارتقا می بخشد. اجرای منظم آیین های رابطه سازی در کلاس درس، حس تعلق و امنیت روانی را در دانش آموزان تقویت می کند. همچنین، داربست بندی هوشمند عاطفی که در آن سطح حمایت معلم بر اساس واکنش های عاطفی دانش آموز تنظیم می شود، به ویژه در مواجهه با چالش های یادگیری بسیار موثر عمل می کند. در مجموع تلفیق مولفه های عاطفی و تحصیلی در تدریس، تاثیر چشمگیری بر نتایج یادگیری دارد. اجرای این راهبردها نیازمند آموزش حرفه ای معلمان و بازنگری در ساختارهای آموزشی است. این رویکرد می تواند به ایجاد محیط های یادگیری انسانی تر و موثرتر منجر شود.

کلیدواژه ها:

ارتباط عاطفی ، معلم ، دانش آموز ، تدریس اثربخش