نقش درمان طرحواره ای در بهبود روابط بین فردی در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی

هدف این مطالعه بررسی تاثیر درمان طرحواره ای بر کاهش علائم اختلال شخصیت مرزی (BPD) و بهبود کیفیت روابط بین فردی در بیماران مبتلا به این اختلال بود. در این تحقیق، از طرح آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با گروه آزمایش و گواه استفاده شد. جامعه آماری شامل ۳۰ بیمار مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بود که به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. درمان طرحواره ای به مدت ۱۲ جلسه به گروه آزمایش ارائه شد. نتایج نشان داد که درمان طرحواره ای به طور معناداری علائم اختلال شخصیت مرزی را در گروه آزمایش کاهش داد. به ویژه، نوسانات هیجانی، رفتارهای خودآسیب زننده، مشکلات هویتی و مشکلات روابط بین فردی در گروه آزمایش پس از درمان به طور چشمگیری کاهش یافت (p < ۰.۰۰۱). همچنین، تغییرات معناداری در شدت طرحواره های اولیه منفی مانند بی ارزشی، طرد، ناکامی و وابستگی در گروه آزمایش مشاهده شد. یافته ها نشان می دهند که درمان طرحواره ای به عنوان یک مداخله موثر می تواند به کاهش علائم روان شناختی اختلال شخصیت مرزی و بهبود روابط بین فردی بیماران کمک کند. بر اساس نتایج این تحقیق، درمان طرحواره ای می تواند به عنوان یک روش درمانی مفید برای بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

اختلال شخصیت مرزی ، درمان طرحواره ای ، روابط بین فردی