تحلیل مقایسه ای طلاق عاطفی در زوج های دارای فرزند و بدون فرزند

هدف از این تحقیق، بررسی و تحلیل مقایسه ای طلاق عاطفی در زوج های دارای فرزند و بدون فرزند است. پژوهش حاضر با استفاده از یک رویکرد ترکیبی (کمی و کیفی) انجام شد. ابتدا، داده های کمی از طریق پرسشنامه های استاندارد در مورد رضایت زناشویی، نمره طلاق عاطفی، اضطراب و تعامل عاطفی جمع آوری شد. سپس، داده های کیفی از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته با ۳۰ زوج در هر گروه (زوج های دارای فرزند و بدون فرزند) گردآوری شد. یافته های تحقیق نشان داد که زوج های دارای فرزند به طور معناداری رضایت زناشویی بالاتری نسبت به زوج های بدون فرزند دارند و تعامل عاطفی در آن ها بیشتر است. همچنین، نمره طلاق عاطفی در زوج های بدون فرزند بیشتر از زوج های دارای فرزند بود. از نظر اضطراب، زوج های بدون فرزند میزان اضطراب بالاتری گزارش کردند. در تحلیل های کیفی، زوج های دارای فرزند احساس اجبار بیشتری برای ادامه رابطه داشتند و گفت وگوهای عاطفی آن ها بیشتر حول محور فرزند انجام می شد. بر اساس نتایج آزمون های آماری، تفاوت های موجود در تمامی شاخص ها از نظر آماری معنادار بود (p < ۰.۰۵). این نتایج نشان دهنده تاثیر وجود فرزند بر کاهش طلاق عاطفی و بهبود کیفیت رابطه زناشویی است. در نهایت، این تحقیق بر لزوم توجه به ساختار خانواده در مشاوره های زناشویی و سیاست های حمایتی تاکید دارد و پیشنهاد می کند که تحقیقات آینده به بررسی نقش سایر عوامل اجتماعی و فرهنگی در تجربه طلاق عاطفی بپردازند.

کلیدواژه ها:

طلاق عاطفی ، زوج های دارای فرزند ، زوج های بدون فرزند ، رضایت زناشویی ، تعامل عاطفی