مقایسه اثربخشی درمان شناختی-رفتاری (CBT) و طرحواره درمانی (SFT) در کاهش علائم اختلال اضطراب پس از سانحه (PTSD)

اختلال اضطراب پس از سانحه (PTSD) یکی از شدیدترین پیامدهای روان شناختی پس از تجربه حوادث آسیب زا است که عملکرد فرد را به طور جدی مختل می سازد. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی دو رویکرد درمانی شناختی-رفتاری (CBT) و طرحواره درمانی (SFT) در کاهش علائم PTSD بود. این مطالعه به شیوه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. نمونه پژوهش شامل ۴۵ نفر از افراد مبتلا به PTSD بود که به صورت در دسترس از مراکز مشاوره انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه (CBT، SFT و کنترل) تقسیم شدند. درمان در ۱۰ جلسه هفتگی ۹۰ دقیقه ای اجرا شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه اضطراب پس از سانحه (PCL-۵) بود. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس (ANCOVA) صورت گرفت. نتایج نشان داد که هر دو روش CBT و SFT به طور معناداری موجب کاهش علائم PTSD شدند (p < ۰.۰۰۱). همچنین، طرحواره درمانی اثربخشی بیشتری نسبت به CBT داشت (p < ۰.۰۵). در گروه کنترل تغییری معنادار مشاهده نشد. هر دو رویکرد درمانی در کاهش علائم PTSD موثر بودند، اما طرحواره درمانی به دلیل تمرکز بر ریشه های عمیق تر شناختی-هیجانی، اثربخشی بیشتری نسبت به CBT داشت. یافته ها حاکی از لزوم توجه درمانگران به انتخاب روش درمانی متناسب با نیازهای روان شناختی فردی مبتلایان به PTSD است.

کلیدواژه ها:

اختلال اضطراب پس از سانحه (PTSD) ، درمان شناختی-رفتاری ، طرحواره درمانی ، آسیب روانی ، اثربخشی روان درمانی