بررسی مفاهیم و مبانی شرط در حقوق مدنی ایران

شرط به تبع بطلان و انحلال عقد مشروط باطل و زائل می شود، لیکن طریق مستقل زوال شرط، با صرف نظر از آن توسط مشروط له صورت می گیرد. با توجه به اهمیت اسقاط شرط، به ویژه از حیث قلمرو و آثار، و سکوت قانون نسبت به زوایای مختلف این موضوع، پژوهش حاضر درصدد تحلیل و تبیین ساختار، ماهیت، قلمرو و آثار شرط می باشد. از حیث ماهیت، در شرط به نفع طرفین، هر یک قادر ت ایقاع ساقط کند. مضافا خراضی منحل می شود و می توان آن را اقاله دانست. با صرف نظر از شرط صحیح، عقد به حالت اطلاق باز می گردد و در صورت مغایرت شرط صریح با ضمنی، به ترتیب شرط ضمنی عرفی و سپس قانونی (قانون تکمیلی) جایگزین می شود. صرف نظر از شرط باطل، اسقاط به معنای مصطلح نیست، بلکه رضایت به عقد بدون شرط است. اسقاط شرط مبطل و حتی تراضی طرفین در این باره، موجب تصحیح عقد باطل نیست، لیکن این توافق، انشاء عقد جدید با مفاد پیشین، بدون آن شرط تلقی می گردد.

کلیدواژه ها:

شرط ، شروط صحیح ، فایده شرط ، شرط ضمن عقد ، شرط صفت ، شرط فعل ، شرط نتیجه