بررسی تطبیقی مفهوم و کارکرد مجاز مرسل در ادبیات عربی و فارسی با تاکید بر انواع علاقات بلاغی

مجاز مرسل به عنوان یکی از مهم ترین ابزارهای بیانی در علم بلاغت، جایگاه ویژه ای در متون کلاسیک عربی و فارسی دارد. این پژوهش با رویکردی تطبیقی و روش توصیفی–تحلیلی، به بررسی ساختار مفهومی و کارکردهای این نوع مجاز در دو سنت ادبی عربی و فارسی می پردازد. یافته های پژوهش نشان می دهد که ساختار بلاغی مجاز مرسل در هر دو زبان، علی رغم تفاوت های ظاهری، از منطق و اصول مشترکی پیروی می کند و از نظر کارکرد ادبی و زیبایی شناختی، شباهت های بنیادینی دارد. این هم گرایی می تواند زمینه ساز تدوین نظریه ای تطبیقی در بلاغت اسلامی و ارتقای آموزش بین زبانی در حوزه علوم ادبی باشد.

کلیدواژه ها:

بلاغت ، مفهوم ، مجازمرسل ، تطبیق ، ادبیات