مفهوم شناسی اطناب و تطبیق آن در ادبیات فارسی و عربی

اطناب، یکی از مهم ترین مقولات علم بلاغت است که با هدف تقویت معنا، تاکید، توضیح یا تصویرسازی به کار می رود. این پژوهش با رویکردی تطبیقی، به بررسی مفهوم، انواع و کارکردهای اطناب در ادبیات فارسی و عربی می پردازد. با تحلیل تعریف ها، نمونه ها و دسته بندی های بلاغیون دو زبان، مشخص شد که هر دو سنت زبانی، بر ضرورت داشتن فایده در اطناب تاکید دارند و در صورت فقدان آن، کاربرد اطناب را به حشو یا تطویل تقلیل می دهند. اگرچه از نظر تنوع اقسام، محیط های کاربردی و دقت اصطلاح شناسی تفاوت هایی دیده می شود، اما بنیاد بلاغی اطناب در هر دو زبان بر اصل غنای معنایی و ارتباط با نیاز مخاطب استوار است. یافته ها نشان می دهد که تحلیل تطبیقی این مقوله می تواند به تعمیق درک ما از ساختارهای بیانی در زبان های اسلامی بینجامد و در آموزش علوم بلاغی، ترجمه متون دینی و تحلیل سبک شناختی آثار کلاسیک موثر واقع شود.

کلیدواژه ها:

اطناب ، بلاغت ، زبان عربی ، زبان فارسی ، تطبیق ادبی