مفهوم شناسی اطناب و تطبیق آن در ادبیات فارسی و عربی

سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 41

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HLSPCONF10_086

تاریخ نمایه سازی: 11 تیر 1404

چکیده مقاله:

اطناب، یکی از مهم ترین مقولات علم بلاغت است که با هدف تقویت معنا، تاکید، توضیح یا تصویرسازی به کار می رود. این پژوهش با رویکردی تطبیقی، به بررسی مفهوم، انواع و کارکردهای اطناب در ادبیات فارسی و عربی می پردازد. با تحلیل تعریف ها، نمونه ها و دسته بندی های بلاغیون دو زبان، مشخص شد که هر دو سنت زبانی، بر ضرورت داشتن فایده در اطناب تاکید دارند و در صورت فقدان آن، کاربرد اطناب را به حشو یا تطویل تقلیل می دهند. اگرچه از نظر تنوع اقسام، محیط های کاربردی و دقت اصطلاح شناسی تفاوت هایی دیده می شود، اما بنیاد بلاغی اطناب در هر دو زبان بر اصل غنای معنایی و ارتباط با نیاز مخاطب استوار است. یافته ها نشان می دهد که تحلیل تطبیقی این مقوله می تواند به تعمیق درک ما از ساختارهای بیانی در زبان های اسلامی بینجامد و در آموزش علوم بلاغی، ترجمه متون دینی و تحلیل سبک شناختی آثار کلاسیک موثر واقع شود.

نویسندگان

محمد فاضل عظیمی

محصل سطح ۴ حوزه علمیه قم،دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی دانشگاه امام صادق علیه السلام

سید علی هاشمی

طلبه مرکز مدیریت حوزه علمیه قم

علی خلیلی

طلبه مرکز مدیریت حوزه علمیه قم