نقش ایجاز در ارتباطات: مقایسه آثار آن در تشکیلات دولتی و آزاد

ایجاز، به عنوان یکی از مهارت های ارتباطی کلیدی، نقشی تعیین کننده در ارتقاء کارآمدی ارتباطات سازمانی ایفا می کند. این مقاله با رویکردی توصیفی–تحلیلی به بررسی تفاوت ها و کارکردهای ایجاز در ساختارهای ارتباطی نهادهای دولتی و سازمان های خصوصی می پردازد. یافته ها نشان می دهد که در ساختارهای رسمی و سلسله مراتبی نهادهای دولتی، ایجاز با موانعی چون محافظه کاری زبانی، ترس از سوءبرداشت و وابستگی به فرهنگ گزارش نویسی مفصل مواجه است؛ در حالی که در تشکیلات آزاد، ایجاز به مثابه مهارتی راهبردی در تصمیم گیری سریع، ارتقاء شفافیت و تقویت فرهنگ سازمانی به کار می رود. مقاله همچنین بر این نکته تاکید دارد که ایجاز، صرفا کاهش واژگان نیست، بلکه نیازمند درک عمیق از زمینه ارتباط، مخاطب شناسی، و انتخاب دقیق محتواست. در نهایت، پیشنهاد می شود که ایجاز به عنوان یکی از مهارت های مدیریتی، در قالب آموزش های سازمانی نهادینه گردد تا ارتباطات درون سازمانی و برون سازمانی با دقت، اختصار و اثربخشی بیشتری صورت پذیرد.

کلیدواژه ها:

ایجاز ، ارتباطات سازمانی ، نهادهای دولتی ، سازمان های خصوصی ، مهارت های مدیریتی