اثربخشی درمان مبتنی برپذیرش وتعهد در رفتار خودکشی

زمینه: سالیانه هفتصد هزار نفر در سراسر دنیا جان خود را با خودکشی از دست می دهند. رفتار خودکشی پیامدهای کوتاه مدت و بلندمدت بر خانواده، اجتماع و اقتصاد را بدنبال دارد. یکی از عوامل کاهنده رفتار خودکشی استفاده از درمانهای روان شناختی است. هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی درمان مبتنی بر پذیرش و تهعد در رفتار خودکشی انجام شد. روش: مطالعه حاضر شبه آزمایشی، از نوع پیش آزمون و پس آزمون، بدون گروه کنترل است. این پژوهش در سال ۱۴۰۳ با مراجعانی که دارای افکار و سابقه اقدام به خودکشی بودند، انجام شد. نمونه ها به تعداد چهار نفر و به شیوه در دسترس و از مراجعان مرکز مشاوره خصوصی انتخاب شدند. در ابتدا اهداف پژوهش برای افراد شرح داده شد، سپس با اطمینان به حفظ محرمانه بودن اطلاعات مطالعه آغاز شد. از افراد در جلسه اول از پرسشنامه رفتار خودکشی پیش آزمون اخذ شد. سپس به مدت هشت هفته و در هر جلسه به مدت یک ساعت تحت درمان بر اساس رویکرد مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند. در انتهای جلسه هشتم از پرسشنامه رفتار خودکشی پس آزمون گرفته شد تا اثرگذاری درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رفتار خودکشی مورد ارزیابی قرار گیرد. نتایج: براساس آزمون تی زوجی و بررسی تفاوت میانگین نمرات پرسشنامه رفتار خودکشی در پیش آزمون و پس آزمون، نتایج بیانگر اثرگذاری رویکرد مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش رفتار خودکشی است. مطالعه حاضر با نمونه اندک و بدون گروه کنترل انجام شده است که موجب احتیاط در تعمیم نتایج می گردد.

کلیدواژه ها:

رفتار خودکشی ، درمان مبتنی بر پذیرش وتعهد ، درمان های روان شناختی