نقش ذهن آگاهی در پیشگیری از پرخاشگری در مدارس: مدل پیشنهادی برای مداخلات تربیتی

پرخاشگری در مدارس یکی از مسائل جدی و چالش برانگیز در سیستم های آموزشی است که تاثیرات منفی گسترده ای بر سلامت روانی، اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان دارد. این پژوهش به منظور طراحی یک مدل مفهومی مبتنی بر ذهن آگاهی برای پیشگیری از پرخاشگری در مدارس انجام شده است. در این راستا، مداخلات مبتنی بر ذهن آگاهی به عنوان یک رویکرد نوین در کاهش رفتارهای پرخاشگرانه معرفی شده و بررسی می شود که چگونه این روش می تواند به عنوان یک ابزار موثر در کاهش استرس، افزایش همدلی و بهبود تنظیم هیجانی در دانش آموزان عمل کند. مطالعه حاضر از نوع تحقیق توصیفی-پیمایشی است که به تحلیل پیشینه پژوهش ها و شواهد تجربی در زمینه استفاده از ذهن آگاهی برای کاهش پرخاشگری در مدارس پرداخته است. نتایج این پژوهش نشان می دهند که آموزش های ذهن آگاهی می توانند تاثیرات مثبت و معناداری در کاهش رفتارهای پرخاشگرانه، بهبود روابط اجتماعی و افزایش مهارت های هیجانی در دانش آموزان داشته باشند. این نتایج با یافته های پیشین در زمینه تاثیرات ذهن آگاهی بر کاهش اضطراب، استرس و پرخاشگری هم راستا است. هدف اصلی این پژوهش طراحی یک مدل مفهومی بومی شده برای پیشگیری از پرخاشگری در مدارس است که با تکیه بر داده های علمی و نیازهای فرهنگی-اجتماعی ایران قابل اجرا باشد. نتایج پژوهش نشان می دهند که این مدل می تواند به عنوان یک ابزار کاربردی برای کاهش رفتارهای پرخاشگرانه و ارتقای روابط اجتماعی در مدارس استفاده شود و به ویژه در نظام آموزشی ایران قابلیت پیاده سازی و ارزیابی علمی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، مدارس ، ذهن آگاهی ، مداخلات ، سلامت روان