بررسی تجربی و خوانشی منطقی میان "روح هنر" و "دین" در ایران

بیان مسئله: این دو کلمه خوشنویسی و نماز در دید اول (بعدی سطحی) گرچه چندان شباهتی به هم ندارند! که یکی جلوه ای از روح هنر است و دیگری مبحث دین را تجلی بخشد، که سبب شده در تاریخ ضمن نزاع هایی باهم گاه به اشتراک در سخنانی هم منجر شود که بحثش درک سرچشمه است! (عرفانی-الهی) حال ما میتوانیم بفهمیم که اگر چیزی به نام به هنر دینی وجود دارد! و مقبول است از این دغدغه ی خویش چرا باید عبور کنیم که دریابیم اگر هنر دینی هرگز در کار نبود، چه چیزی میتوانست جایگزین آن باشد؟! هدف: علاوه بر این صحبت در این تحقیق (مقاله) قصد داریم تا دید خویش را ضمن رعایت عناصری لطیف، به طبعی منطقی! هم استوار ساخته و از آرای بزرگانی شهیر (غربی-شرقی) تا حد توان مدد جوییم و خوانشی نو سازیم، نظیر ابن خلدون، فارابی، لرد ویتگنشتاین، زنر و.. . روش تحقیق: در این پژوهش ما با دیدگاهی توصیفی-تحلیلی دست به قلم شدیم و باوری کاربردی-کیفی داریم و از منابع کتابخانه ای و میدانی (تجربی) بهره ی کافی بردیم و در بحث پیشینه میتوان به نام کوثری همدانی و مرتضی نجومی تا وصول به اصل مقاله و دیگران.... اشاره ای نیک داشت. جمع بندی: در پایان هم چشم اندازی خوش داریم که با فزونی نقد های رک تر، علمی تر؛ از اسناد فرهنگ و تمدن خویش (ایران) که وام گرفتیم بتوان به بعدی پویا تر و جهانی تر دست یافت! و بدانیم که در مبحث عرفان میان دو چیز به ظاهر بی ربط هم میتوان بسیار ارتباطات یافت که در جهان ملموسات (بیرونی) رفتاری سالم تر بروز دهیم، خلاق شده و همواره فهمی زیباشناسیک داشت، امید که مفید واقع گردد..

کلیدواژه ها:

دین ، نماز ، خوشنویسی ، هنر ، ابن خلدون ، ویتگنشتاین ، منطق ، روح هنر