تحلیل نقش فضای سبز در کاهش جزایر حرارتی شهری: راهبردهای طراحی و مدیریت اقلیمی در مناطق گرم و خشک ایران

جزایر حرارتی شهری در اقلیم گرم و خشک ایران، به دلیل فقدان پوشش گیاهی موثر، سطوح سخت گسترده و الگوهای نادرست توسعه شهری، به یکی از چالش های اصلی در کاهش آسایش حرارتی و افزایش مصرف انرژی تبدیل شده اند. استفاده هوشمندانه از فضای سبز به عنوان یکی از موثرترین ابزارهای طبیعی در کاهش دمای محیط، زمانی اثربخش خواهد بود که با طراحی اقلیمی، انتخاب گونه های مقاوم به خشکی، و راهبردهای مدیریتی هماهنگ شود. تحلیل مطالعات صورت گرفته نشان می دهد که عناصر سبز مانند درختان، بام سبز، دیوار سبز و الگوهای خشک منظری می توانند تا چند درجه سانتی گراد از شدت دمای سطحی بکاهند و نقش کلیدی در بهبود اقلیم خرد شهری ایفا کنند. طراحی فرم های شهری سایه انداز، بهره گیری از مصالح بازتاب دهنده و به کارگیری قنات های سنتی، از جمله راهکارهایی هستند که همراه با سیاست گذاری های مناسب در سطح شهرداری ها، به توزیع عادلانه تر سرانه فضای سبز و افزایش تاب آوری زیست محیطی شهر کمک می کنند. ارزیابی نتایج نشان می دهد که همگرایی میان طراحی اقلیمی، انتخاب پوشش گیاهی سازگار، و مدیریت محلی می تواند موفقیت بالایی در کاهش اثرات جزایر حرارتی شهری در اقلیم های گرم و خشک به همراه داشته باشد.

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، جزایر حرارتی شهری ، طراحی اقلیمی ، اقلیم گرم و خشک ، مدیریت شهری