نقش معلم در شناسایی اختلال های طیف اوتیسم درمدارس عادی (چالش ها و راهکارها)

اختلال طیف اوتیسم یکی از مهم ترین چالش های نظام آموزشی فراگیر در دهه های اخیر به شمار می رود. شناسایی زودهنگام این اختلال در محیط های آموزشی عادی می تواند تاثیر قابل توجهی در بهبود فرایند یادگیری و رشد اجتماعی دانش آموزان داشته باشد. در این میان، نقش معلمان به عنوان ناظران مستقیم رفتارهای روزمره دانش آموزان، اساسی و تعیین کننده است. مقاله حاضر با رویکرد کتابخانه ای و با بررسی منابع علمی داخلی و خارجی، به تحلیل چالش های موجود در مسیر شناسایی اختلال های طیف اوتیسم توسط معلمان در مدارس عادی می پردازد و راهکارهایی برای ارتقای این فرایند ارائه می کند.یافته های حاصل از مرور منابع نشان می دهد که عدم آموزش تخصصی، نبود دستورالعمل های استاندارد، محدودیت در منابع حمایتی، و نگرش های فرهنگی منفی نسبت به اختلال اوتیسم از جمله مهم ترین موانع شناسایی به موقع این اختلال توسط معلمان هستند. همچنین، فقدان همکاری ساختارمند میان معلمان، والدین، و متخصصان حوزه روان شناسی کودک، باعث کاهش اثربخشی اقدامات تشخیص و حمایت آموزشی می شود.در بخش راهکارها، مقاله بر ضرورت طراحی دوره های آموزشی تخصصی، تدوین پروتکل های ارزیابی رفتاری در کلاس، بهره گیری از فناوری های هوشمند در پایش رفتار، و ایجاد فرهنگ مدرسه ای فراگیر تاکید دارد. هدف نهایی این پژوهش، برجسته سازی نقش معلمان در فرآیند تشخیص و حمایت از دانش آموزان با نیازهای ویژه، و ارائه پیشنهاداتی جهت اصلاح سیاست های آموزشی در راستای تقویت آموزش فراگیر است.

کلیدواژه ها:

اوتیسم ، معلم ، مدارس عادی ، آموزش فراگیر ، شناسایی اولیه ، اختلال های رشدی