ارزیابی تاثیر هوش مصنوعی بر بهره وری و رشد اقتصادی در ایران

این پژوهش به بررسی تاثیر هوش مصنوعی بر بهره وری و رشد اقتصادی ایران طی دوره ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۲ می پردازد. با توجه به اهمیت فناوری های نوین در افزایش کارایی و کاهش هزینه های تولید، هوش مصنوعی به عنوان یک عامل کلیدی در تحول اقتصادی شناخته می شود. در این مطالعه، داده های مربوط به تولید ناخالص داخلی (GDP)، سرمایه گذاری در فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT)، و شاخص های بهره وری کل عوامل (TFP) مورد استفاده قرار گرفته اند. روش شناسی پژوهش بر پایه مدل های اقتصادسنجی پایه ریزی شده است. نتایج تحلیل ها نشان می دهد که سرمایه گذاری در فناوری های مرتبط با هوش مصنوعی تاثیر معنادار و مثبتی بر رشد اقتصادی و بهره وری کل عوامل داشته است. با این حال، اثرگذاری این فناوری در بخش های مختلف اقتصادی نابرابر بوده و عواملی مانند نبود زیرساخت های مناسب، کمبود نیروی انسانی متخصص، و عدم هماهنگی سیاست های دولتی از موانع اصلی بهره گیری بهینه از این فناوری به شمار می روند. پیشنهادهای این پژوهش شامل افزایش سرمایه گذاری در زیرساخت های دیجیتال، توسعه برنامه های آموزشی برای تربیت نیروی متخصص، و تدوین سیاست های حمایتی برای تقویت پذیرش هوش مصنوعی در بخش های مختلف اقتصادی است. این اقدامات می توانند به بهره گیری کامل از ظرفیت های هوش مصنوعی در راستای رشد اقتصادی و ارتقای بهره وری کمک کنند.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، بهره وری ، رشد اقتصادی ، اقتصادسنجی ، ایران