تاثیر آموزش مبتنی بر رویکرد عاطفی بر یادگیری زبان انگلیسی دانش آموزان متوسطه اول شهرستان مهاباد

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر رویکرد عاطفی بر یادگیری زبان انگلیسی دانش آموزان دختر متوسطه اول شهرستان مهاباد بود. این مطالعه به روش شبه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل انجام شد. نمونه پژوهش شامل ۴۰ دانش آموز دختر (۲۰ نفر در گروه آزمایش و ۲۰ نفر در گروه کنترل) بود که به صورت تصادفی از میان مدارس دخترانه مهاباد انتخاب شدند. گروه آزمایش به مدت ۱۲ هفته تحت آموزش مبتنی بر رویکرد عاطفی قرار گرفت، در حالی که گروه کنترل آموزش سنتی دریافت کرد. داده ها با استفاده از آزمون استاندارد مهارت های زبان انگلیسی و پرسشنامه انگیزه و اضطراب زبانی جمع آوری شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل، بهبود معناداری در مهارت های زبانی، افزایش انگیزه زبانی و کاهش اضطراب زبانی داشت. بیشترین بهبود در مهارت صحبت کردن مشاهده شد. مشاهدات کیفی نیز حاکی از مشارکت فعال تر و اعتمادبه نفس بیشتر دانش آموزان گروه آزمایش بود. این یافته ها نشان دهنده اثربخشی آموزش عاطفی محور در بهبود یادگیری زبان انگلیسی در بستر فرهنگی مهاباد است. پیشنهاد می شود که این رویکرد در برنامه های درسی گنجانده شده و تحقیقات آینده با حجم نمونه بزرگ تر و گروه های متنوع تر انجام شود.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر عاطفه ، یادگیری زبان انگلیسی ، انگیزه زبانی ، اضطراب زبانی