امور تربیتی و چالش های عصر جدید (تعلیم وتربیت، فرهنگ، امید و هویت محوری)

از مهم ترین محورهای تربیت، تربیت فرهنگ محور است. فرهنگ امری سیال است و با تربیت قابل انتقال به نسل های آینده است و هرگز نباید نسبت به آن کاهل بود، آن هم نسبت به فرهنگ ریشه داری که در جان و دل مردمش ریشه دارد. از سوی دیگر در حوزه تربیت که موضوع آموزش وپرورش است با کسانی روبه رو هستیم که در فرآیند حرکت جوهری از قوه به فعل درمی آیند. افرادی که مسولیت اداره نظام آموزشی جامعه را عهده دار هستند. برنامه ریزی آموزشی به مفهوم جدید آن شاخه ای از علوم تربیتی است که از عمر آن نزدیک به یک قرن می گذرد. برنامه ریزی آموزشی از سویی مدیران و مسئولان نظام های آموزشی را در اداره واصلاح دستگاه تعلیم و تربیت مدد می رساند. از سویی دیگر، شیوه ها و الگوهایی راکه در خصوص توسعه آموزش وپرورش به منظور تامین انسانی مورد نیاز جامعه ارائه می دهد. بعبارت دیگر، برنامه ریزی آموزشی دارای دو وجه درونی وبیرونی است. یعنی آن جا که تجزیه و تحلیل، پیش بینی و نحوه ی تامین نیازهای نظام آموزش و پرورش مطرح می باشد، اسلوب و روش های برنامه ریزی درونی بکارگرفته می شود. اماهروقت ایجاد پیوند بین آموزش و پرورش و نیازهای جامعه به نیروی انسانی مطمح نظر است، برنامه ریزی بیرونی مراد و منظور می باشد. لذا، در برنامه ریزی آموزشی، تعلیم و تربیت با اقتصاد، جامعه شناسی، جمعیت شناسی، آمار، روانشناسی، مدیریت و... باهم گره می خورند و دانشی میان رشته ها به وجود می آورند که کاربرد آن می تواند در استقرار یک نظام آموزش وپرورش کارآمد موثر واقع شود.

کلیدواژه ها:

نیازها ، تربیت ، فرهنگ ، امید ، نسل های آینده