روش های مبتنی بر حل مسئله در آموزش ابتدایی

آموزش مبتنی بر حل مسئله یکی از روش های نوین تدریس است که به تقویت تفکر انتقادی و مهارت های حل مسئله در دانش آموزان کمک می کند. هدف این پژوهش بررسی تاثیر روش های تدریس مبتنی بر حل مسئله بر یادگیری دانش آموزان مقطع ابتدایی و میزان اثربخشی آن در بهبود مهارت های شناختی آنان است. در این پژوهش، ابتدا مفهوم آموزش مبتنی بر حل مسئله تعریف شده و اهمیت آن در فرآیند یادگیری دانش آموزان مورد بررسی قرار گرفته است. سپس، شیوه های مختلف تدریس حل مسئله، از جمله یادگیری مبتنی بر مسئله (PBL)، معرفی شده و روند اجرای این روش ها در کلاس های درس تحلیل گردیده است. مدل تحلیل مطالب شامل بررسی تاثیر این روش ها بر تفکر انتقادی و توانایی حل مسائل پیچیده توسط دانش آموزان بوده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که استفاده از روش های تدریس مبتنی بر حل مسئله موجب افزایش انگیزه و علاقه دانش آموزان به یادگیری شده و توانایی آنان در حل مسائل پیچیده را بهبود بخشیده است. همچنین، این روش ها باعث تقویت مهارت های تفکر انتقادی و تحلیل منطقی در دانش آموزان شده و یادگیری عمیق تری را برای آنان فراهم کرده است. این یافته ها نشان دهنده اهمیت توجه به روش های تدریس مبتنی بر حل مسئله در محیط های آموزشی و لزوم استفاده از آن ها برای ارتقای کیفیت یادگیری دانش آموزان است. با توجه به نتایج به دست آمده، پیشنهاد می شود که معلمان و برنامه ریزان آموزشی از این روش ها به طور گسترده تری در تدریس استفاده کنند تا مهارت های شناختی و تفکر انتقادی دانش آموزان بهبود یابد.

کلیدواژه ها:

حل مسئله ، یادگیری ، دانش آموزان ، ابتدایی