نقش تدریس بازی محور در مدیریت اختلالات یادگیری

تدریس بازی محور یکی از رویکردهای نوین در آموزش است که تاثیر بسزایی در مدیریت اختلالات یادگیری دارد. هدف این پژوهش بررسی نقش این شیوه تدریس در بهبود عملکرد شناختی و رفتاری دانش آموزانی است که با چالش های یادگیری مواجه اند. پژوهش حاضر با رویکرد کیفی و کمی، به بررسی تاثیر بازی های آموزشی بر تقویت مهارت های شناختی، انگیزشی و تعاملات اجتماعی پرداخته است. در این پژوهش، ابتدا به تحلیل نظریه های مرتبط با یادگیری بازی محور پرداخته شد. سپس، با طراحی یک مدل آموزشی مبتنی بر بازی، گروهی از دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری مورد مطالعه قرار گرفتند. روش گردآوری داده ها شامل مشاهده، مصاحبه، و آزمون های استاندارد شناختی و رفتاری بوده است. نتایج حاصل نشان داد که استفاده از بازی های آموزشی، نه تنها میزان مشارکت و انگیزه یادگیری را افزایش داده، بلکه موجب بهبود مهارت های حل مسئله، تفکر انتقادی و حافظه فعال دانش آموزان نیز شده است. تحلیل داده ها نشان داد که دانش آموزانی که در محیط یادگیری بازی محور قرار گرفتند، عملکرد بهتری در پردازش اطلاعات و تعاملات اجتماعی داشتند. بر اساس یافته های پژوهش، پیشنهاد می شود که در برنامه های آموزشی، بازی محوری به عنوان یک روش موثر در مدیریت اختلالات یادگیری مورد توجه قرار گیرد و معلمان با طراحی فعالیت های بازی محور، به ارتقای کیفیت آموزش و یادگیری کمک کنند.

کلیدواژه ها:

تدریس بازی محور ، اختلالات یادگیری ، مدیریت ، دانش آموزان