بررسی رابطه روشهای نوین تدریس با مهارتهای زندگی دانش آموزان مقطع ابتدایی منطقه سه شهر تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه روشهای نوین تدریس با مهارتهای زندگی دانش آموزان مقطع ابتدایی منطقه سه شهر تهران به روش توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه منطقه سه شهر تهران به تعداد ۴۴۰ می باشد که تعداد ۱۳۴ از آنها به روش نمونه گیری تصادفی ساده با استفاده از فرمول کوکران انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه مهارتهای زندگی و پرسشنامه روشهای جدید تدریس گراشا و ریچمان (۱۹۹۱) می باشد که از طریق آلفای کرونباخ پایایی آنها به ترتیب ۷۸ و ۸۳ بدست آمد. جهت تحلیل داده ها از تحلیل رگرسیون و همبستگی استفاده گردید. نتایج حاکی از آن بود که ضریب همبستگی بین روشهای نوین تدریس با مهارتهای زندگی دانش آموزان ۷۱۳ می باشد. همچنین نتایج نشان داد که متغیر اسیک مدل شخصی، از لحاظ تاثیرگذاری در رتبه اول و متغیر مسبگ اقتدار رسمی از لحاظ تاثیرگذاری در رتبه دوم، متغیر میک تعاملی از لحاظ تاثیرگذاری در رتبه سوم و متغیر اسیک شهیل گری از لحاظ تاثیرگذاری در رتبه چهارم قرار دارند.

کلیدواژه ها:

مهارتهای زندگی ، روشهای نوین تدریس ، دانش آموزان