استفاده از مصالح سبز در فازهای اجرایی ساختمان و تاثیر آن بر کاهش ردپای کربن

افزایش بیسابقه گازهای گلخانهای و بحران تغییرات اقلیمی، به یکی از جدیترین چالشهای جهانی عصر حاضر تبدیل شده است. صنعت ساختمانسازی به عنوان یکی از بزرگترین مصرفکنندگان انرژی و منابع طبیعی، سهم قابل توجهی در تولید دیاکسیدکربن و سایر آلایندهها دارد. براساس گزارشهای جهانی، این صنعت حدود ۳۰ تا ۳۰ درصد از کل انتشار گازهای گلخانهای را به خود اختصاص میدهد. این واقعیت، ضرورت بازنگری در شیوههای ساختوساز و بهره گیری از روشهای پایدار را دوچندان میکند. یکی از موثرترین راهکارها برای کاهش اثرات زیستمحیطی ساختمانها، استفاده از مصالح سبز است. این دسته از مصالح، به موادی گفته میشود که در فرآیند استخراج، تولید، مصرف و بازیافت، کمترین آسیب را به محیطزیست وارد میکنند و موجب کاهش مصرف انرژی و کاهش تولید کربن میشوند. استفاده هوشمندانه از این مصالح میتواند علاوه بر کاهش ردپای کربن، کیفیت زندگی ساکنان و پایداری محیطزیست را ارتقا دهد. مقاله حاضر با هدف بررسی نقش مصالح سبز در فازهای مختلف اجرای ساختمان، تلاش میکند تاثیرات این رویکرد را بر کاهش ردپای کربن تبیین نماید. در این مسیر، ضمن معرفی ویژگیها و انواع مصالح سبز، کارکرد آنها در مراحل طراحی، ساخت و بهرهبرداری تحلیل خواهد شد. همچنین با بهرهگیری از نمونههای واقعی، مزایا، چالشها و فرصتهای این مصالح در کاهش اثرات زیستمحیطی صنعت ساختمان بررسی میشود تا تصویری روشن و کاربردی از موضوع ارائه گردد.

کلیدواژه ها:

مصالح سبز ، ساختمان پایدار ، ردپای کربن ، معماری سبز ، بهرهوری انرژی