مقایسه کارآمدی آموزش سنتی و آموزش مبتنی بر هوش مصنوعی در مدارس

تحولات فناورانه و ظهور فناوری های نوینی همچون هوش مصنوعی، ساختار نظام آموزشی جهان را با چالش ها و فرصت های جدیدی مواجه ساخته است. آموزش سنتی که بر محوریت معلم، کتاب درسی و تعاملات حضوری بنیان نهاده شده، سال ها شیوه غالب یادگیری دانش آموزان به شمار می رفته است. این رویکرد، گرچه زمینه رشد مهارت های ارتباطی، پرورش اجتماعی و انتقال تجربیات شفاهی را فراهم می سازد، اما محدودیت هایی اساسی از جمله عدم پاسخگویی به تفاوت های فردی، کندی روند بازخورد و وابستگی به زمان و مکان مشخص دارد.در مقابل، آموزش مبتنی بر هوش مصنوعی با تکیه بر الگوریتم های پیشرفته و داده محور، امکان ارائه آموزش های شخصی سازی شده، ارزیابی لحظه ای، کشف نیازهای یادگیری فردی و تولید محتوای تعاملی را عرضه می کند. پژوهش های داخلی و خارجی اخیر نشان داده اند که بهره گیری از سامانه ها و ابزارهای هوشمند می تواند موجب افزایش کیفیت یادگیری، بهبود عملکرد تحصیلی و رشد انگیزه دانش آموزان شود. با این حال، نبود زیرساخت کافی، لزوم آموزش معلمان، نگرانی های اخلاقی و کاهش تعاملات انسانی از جمله چالش های اساسی در مسیر توسعه آموزش هوش مصنوعی-محور محسوب می شود.این مقاله با رویکرد تحلیلی و مقایسه ای، سعی در تبیین نقاط قوت و ضعف هر دو رویکرد داشته و با بررسی مطالعات موردی و نتایج پژوهش های معتبر، راهکارهایی برای به کارگیری بهینه فناوری هوش مصنوعی در کنار آموزش سنتی در مدارس پیشنهاد می دهد. در نهایت، نتایج حاصله نشان می دهد که ترکیب هوشمندانه دو مدل می تواند به آموزش اثربخش تر و فراگیرتر منجر شود و زمینه ساز تحولی پایدار و عادلانه در نظام آموزش و پرورش گردد.

کلیدواژه ها:

آموزش سنتی ، هوش مصنوعی ، مدارس هوشمند ، تحول آموزش و پرورش