نقش قصه گویی در آموزش درس فارسی و تاثیر آن بر یادگیری دانش آموزان اول ابتدایی

هدف این پژوهش بررسی نقش قصه گویی به عنوان یکی از روش های موثر آموزش زبان فارسی و تاثیر آن بر یادگیری دانش آموزان پایه اول ابتدایی است. قصه گویی به دلیل ویژگی های جذابیت، تحریک تخیل و ایجاد انگیزه در کودکان، ابزاری کارآمد برای ارتقای مهارت های زبانی از جمله درک مطلب، شنیداری و گفتاری به شمار می رود. این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی و کیفی بوده و با استفاده از روش کتابخانه ای و مرور نظام مند منابع داخلی و خارجی انجام شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که استفاده منظم از قصه گویی در آموزش فارسی موجب افزایش دایره واژگان دانش آموزان، بهبود مهارت های شنیداری و درک مطلب، رشد توانایی های زبانی و تقویت علاقه مندی به درس می شود. همچنین قصه گویی به ارتقای مهارت های اجتماعی و خلاقیت ذهنی دانش آموزان کمک کرده و فضای آموزشی را فعال تر و تعاملی تر می سازد. بر اساس این نتایج، پیشنهاد می شود معلمان ابتدایی از قصه گویی به عنوان روشی جذاب و موثر در فرآیند آموزش زبان فارسی بهره ببرند و برنامه ریزان آموزشی نیز در تدوین محتوای درسی، جایگاه ویژه ای برای این روش در نظر بگیرند. در نهایت، قصه گویی به عنوان پلی میان ذهن کودک و زبان، می تواند یادگیری را تسهیل و جذاب نماید و به رشد همه جانبه دانش آموزان کمک کند.

کلیدواژه ها:

قصه گویی ، زبان فارسی ، دانش آموزان ابتدایی ، یادگیری