اهمیت آموزش محیط زیست به کودکان ابتدایی

در دنیای امروز که بحران های زیست محیطی به یکی از اصلی ترین چالش های جوامع بشری تبدیل شده اند، آموزش محیط زیست به عنوان یک ضرورت انکارناپذیر در فرآیند تعلیم و تربیت مطرح می شود. در این میان، دوران ابتدایی که حساس ترین و شکل پذیرترین مرحله رشد فکری و رفتاری کودکان است، بهترین زمان برای نهادینه سازی مفاهیم زیست محیطی محسوب می شود. آموزش محیط زیست در دوره ابتدایی نه تنها آگاهی و دانش کودکان را در مورد عناصر و پدیده های طبیعی افزایش می دهد، بلکه باعث شکل گیری نگرش ها و رفتارهای مسئولانه در قبال طبیعت می گردد.یافته های پژوهش های متعدد از جمله مطالعات رحمانی (۱۳۹۸)، نوری و همکاران (۱۴۰۰) و رضایی (۱۴۰۱) نشان می دهند که تلفیق محتوای زیست محیطی در برنامه های درسی و فعالیت های فوق برنامه موجب ارتقاء حس همدلی، مسئولیت پذیری، و مشارکت جویی در بین دانش آموزان می شود. علاوه براین، آموزش های محیط زیستی در قالب بازی، هنر، قصه گویی و یادگیری تجربی، بیشترین اثرگذاری را بر دانش آموزان دوره ابتدایی داشته و آنان را به شهروندانی آگاه و متعهد برای حفاظت از محیط زیست در آینده تبدیل می کند.با توجه به نقش کلیدی مدارس و معلمان در ارتقاء سواد زیست محیطی، ضروری است که نظام آموزشی کشور، برنامه ریزی هدفمندتری در راستای طراحی محتوای درسی، تربیت معلمان توانمند، و فراهم سازی زیرساخت های مناسب جهت آموزش محیط زیست به کودکان ابتدایی داشته باشد. این رویکرد می تواند در بلندمدت منجر به شکل گیری نسلی شود که با درک عمیق تری نسبت به طبیعت و مشکلات زیست محیطی، در حفظ منابع طبیعی و کاهش آسیب های زیست محیطی نقش فعالی ایفا کند.در نتیجه، آموزش محیط زیست به کودکان ابتدایی نه تنها به عنوان یک وظیفه آموزشی بلکه به عنوان یک ضرورت اجتماعی و فرهنگی باید در اولویت سیاست گذاری های آموزشی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

آموزش محیط زیست ، کودکان ابتدایی ، توسعه پایدار ، مسئولیت پذیری زیست محیطی ، برنامه درسی ، سواد زیست محیطی ، یادگیری تجربی ، آموزش غیررسمی ، تربیت محیط زیستی ، مشارکت جویی کودکان