عوامل موثر بر بازآفرینی بافت فرسوده محلات شهری در جهت تحقق مسکن پایدار

یکی از مهمترین معضلات شهرها بافت های ناکارآمد و فرسوده شهری است. بافت های فرسوده به دلیل عدم توجه و از بین رفتن حس تعلق، زمینه لازم برای آسیب های اجتماعی را فراهم آورده اند. بافت های فرسوده نوعی بیماری در ساختار مناطق شهری محسوب می شوند و عوامل زیادی در آنها دخیل اند که از آن میان می توان به عدم پیروی از یک برنامه منسجم، عوامل کالبدی؛ عملکردی، زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی وغیره اشاره کرد. در همین راستا بازآفرینی شهری به دنبال حل مشکلات فرسودگی بافتهای فرسوده شهری از طریق بهسازی به وسیله مشارکت های مردمی است و هدف ایجاد تفکر و عمل جمعی است که کار مشارکتی در بازآفرینی شهری فراتر از اهداف نوسازی شهری عمل می کند. راهبردهای بازآفرینی بافت فرسوده شهری شامل رویکردهای مختلفی است که با هدف بهبود کیفیت زندگی، ارتقای پایداری شهری و حفظ هویت محلی انجام می شود. این راهبردها می توانند شامل توسعه پایدار، استفاده از فناوری های هوشمند، مشارکت عمومی، و حفظ میراث فرهنگی باشند. بازآفرینی بافت فرسوده از اهمیت ویژه ای برخوردار است، زیرا این بافت ها علاوه بر اینکه می توانند فضاهای سکونتی ارزشمندی را تامین کنند، می توانند با کمترین هزینه، نقش مهمی در توسعه پایدار شهری ایفا کنند. همچنین، بازآفرینی این بافت ها می تواند به کاهش آسیب های اجتماعی و حفظ هویت فرهنگی مناطق شهری کمک کند.

کلیدواژه ها:

بافت کهن ، مدیریت یکپارچه ، ساماندهی