نقش والدین در یادگیری مجازی: چگونه آموزگاران می توانند ارتباط موثری با خانواده ها برقرار کنند؟

با گسترش آموزش مجازی در پی بحران جهانی کرونا و استمرار آن در برخی بسترهای آموزشی، نقش والدین در فرایند یادگیری دانش آموزان بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. در محیط آموزش مجازی، والدین نه تنها نقش پشتیبان آموزشی را ایفا می کنند، بلکه به عنوان پل ارتباطی میان دانش آموز و معلم نیز عمل می نمایند. هدف این پژوهش، بررسی نقش والدین در یادگیری مجازی و شناسایی راهکارهایی برای برقراری ارتباط موثر میان آموزگاران و خانواده ها بود. روش پژوهش ترکیبی (کیفی–کمی) بوده و جامعه آماری شامل معلمان و والدین یکی از مدارس ابتدایی شهرستان جوانرود است. در بخش کیفی، با ۱۰ نفر از معلمان و والدین مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شد و داده ها با روش تحلیل مضمون بررسی گردید. در بخش کمی نیز از پرسش نامه محقق ساخته برای جمع آوری داده ها از ۱۵ معلم و ۱۲۷ والد استفاده شد. نتایج نشان داد که سطح تعامل والد–معلم در فضای مجازی در سطح متوسط قرار دارد و عوامل مختلفی همچون سواد دیجیتال والدین، نگرش آن ها نسبت به آموزش مجازی، سبک ارتباطی معلم و نبود پشتیبانی نهادی از مهم ترین موانع تعامل موثر به شمار می روند. بر این اساس، راهکارهایی همچون آموزش والدین، استفاده از ابزارهای ساده تر ارتباطی، طراحی پروتکل های مشخص برای ارتباط مجازی، و حمایت ساختاری از معلمان پیشنهاد می شود. یافته های این پژوهش می تواند به سیاست گذاران آموزشی و مدیران مدارس در بهبود کیفیت آموزش مجازی از طریق تقویت نقش والدین یاری رساند.

کلیدواژه ها:

آموزش مجازی ، تعامل خانواده و مدرسه ، والدین ، آموزگار ، یادگیری ترکیبی ، مشارکت والدین