تحلیل تاثیر سامانه های توصیه گر آموزشی بر رشد همکاری در بین دانش آموزان ابتدایی

در دنیای امروز، آموزش و پرورش با چالش های متعددی روبروست که نیاز به رویکردهای نوین و سازگار با پیشرفت های فناورانه دارد. یکی از این پیشرفت ها، سامانه های توصیه گر آموزشی هستند که با بهره گیری از هوش مصنوعی، می توانند تجربه های یادگیری را شخصی سازی کرده و به نیازهای فردی دانش آموزان پاسخ دهند. این مقاله به تحلیل و بررسی تاثیر این سامانه ها بر رشد مهارت های همکاری در بین دانش آموزان ابتدایی می پردازد. هدف اصلی این پژوهش، تبیین چگونگی استفاده از ظرفیت های سامانه های توصیه گر برای تقویت تعاملات گروهی و افزایش مشارکت دانش آموزان در فعالیت های یادگیری مشارکتی است. با ظهور هوش مصنوعی، فرصت های جدیدی برای ایجاد محیط های آموزشی فراهم شده است که نه تنها به انتقال دانش کمک می کنند، بلکه مهارت های حیاتی قرن بیست و یکم نظیر همکاری، تفکر انتقادی و حل مسئله را نیز پرورش می دهند. در این راستا، سامانه های توصیه گر با ارائه محتوا و فعالیت های متناسب با سبک یادگیری و علایق هر دانش آموز، می توانند زمینه ساز شکل گیری گروه های همکار و پویا باشند. این پژوهش تلاش دارد تا با بررسی ادبیات موجود و تحلیل نظری، ابعاد مختلف این تاثیر را روشن ساخته و راهکارهایی عملی برای پیاده سازی موثر این سامانه ها در مدارس ابتدایی ارائه دهد. نتایج این تحلیل نشان می دهد که سامانه های توصیه گر با توانایی خود در شناسایی نقاط قوت و ضعف دانش آموزان و پیشنهاد فعالیت های گروهی مناسب، می توانند به طور قابل توجهی به توسعه مهارت های اجتماعی و همکاری در بین آن ها کمک کنند. این امر به نوبه خود منجر به بهبود عملکرد تحصیلی و افزایش انگیزه در محیط یادگیری می شود.

کلیدواژه ها:

سامانه های توصیه گر ، همکاری ، دانش آموزان ابتدایی ، هوش مصنوعی ، یادگیری مشارکتی.