جستاری بر نگرش نوین برهم کنش عوامل ژنتیکی- محیطی بر جرم

نقش علل و عوامل تاثیرگذار در ارتکاب جرم موضوعی پیچیده و چندوجهی است که همواره منشا بحث هایی در بین دانشگاهیان و دیگر محققان بوده است. در این میان گفتمان دیرینه سرشت(ژنتیک) در مقابل تربیت(محیط) موضوع اصلی در درک علل جرم بوده است. دیدگاه سرشت استدلال می نمود افراد با استعدادهای ژنتیکی ذاتی متولد می شوند که آنها را بیشتر مستعد رفتار مجرمانه می کند. ازسوی دیگر، دیدگاه تربیت بر نقش عوامل محیطی در شکل گیری گرایش فرد به بزهکاری تاکید داشت. اما با پیشرفت های حاصل در علوم مرتبط و ظهور دیدگاه نوین جرم شناسی زیست اجتماعی که معتقد است همه رفتارها، ویژگی ها و نشانگان بروز داده شده توسط انسان ها، همواره نتیجه تعامل پیچیده بین ژن و محیط است، نگرشی نوین شکل گرفت که در گرایش به رفتار مجرمانه هر دو عامل ژنتیکی و محیطی با یکدیگر تعامل داشته و صرفا نمی توان تنها یک عامل را مدنظر قرار داد. در نتیجه با این واقعیت که همه انسان ها از نظر ژنتیکی منحصربه فرد هستند، می توان به توضیح تفاوت های رفتاری افرادی که تحت تاثیرات محیطی و اجتماعی مشابهی قرار گرفته اند، و اینکه چرا همیشه به محیط های یکسان به یک روش پاسخ نمی دهند، کمک نمود.

کلیدواژه ها:

ژنتیک رفتاری ، تعامل ژن محیط ، ، همبستگی ژن-محیط