ارزیابی تاثیر مربیان مجازی مبتنی بر هوش مصنوعی بر خودتنظیمی و استقلال یادگیری در دانش آموزان ابتدایی

در عصر نوین فناوری، هوش مصنوعی به عنوان یکی از عوامل تحولی در حوزه آموزش و یادگیری، مسیرهای تازه ای برای ارتقای توانمندی های شناختی و خودمدیریتی دانش آموزان گشوده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر استفاده از مربیان مجازی مبتنی بر هوش مصنوعی بر توسعه مهارت های خودتنظیمی و استقلال یادگیری در دانش آموزان دوره ابتدایی انجام شده است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان پایه چهارم و پنجم ابتدایی استان کرمان تشکیل داده اند که طی یک دوره آموزش ۸ هفته ای با راهنمایی و هدایت مربیان مجازی هوشمند، در فعالیت های یادگیری شرکت کرده اند. یافته ها نشان داد استفاده از این مربیان مجازی در مقایسه با روش های سنتی آموزشی، تاثیر معناداری بر ارتقای مولفه های خودنظارتی، برنامه ریزی درسی، پیگیری هدف و حل مسئله مستقل داشته است. نتایج این پژوهش می تواند به عنوان راهکاری نوین برای طراحی محیط های یادگیری شخصی سازی شده و تقویت نقش خودآموزی در نظام تعلیم و تربیت ابتدایی ایران مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، مربیان مجازی ، خودتنظیمی یادگیری ، استقلال آموزشی ، آموزش ابتدایی ، یادگیرنده خودراهبر.