پذیرش و همدلی ، اولین قدم ها برای پیشگیری از رفتارهای آسیب به خود

زندگی پستی و بلندی های زیادی دارد و  گاه شدت فشارها و رنج ها به قدری زیاد می شود که ممکن است احساس کنیم از توان ما خارج شده است، در این شرایط ممکن است فکر این که "بهتر است زنده نباشم" به ذهن ما برسد. اینکه در ذهن فردی، فکر به خودکشی شکل بگیرد، پدیده ای غیر معمول و عجیب نیست. فکر کردن در مورد خودکشی به این معنی نیست که شخص واقعا می خواهد به زندگی خود خاتمه دهد، بلکه این امر غالبا ناشی از این است که ما می خواهیم وضع خود را تغییر دهیم و به عنوان راهی برای پایان درد و رنج به این موضوع فکر کرده ایم.زمانی که در اطراف شما فردی در شرایط سختی  قرار دارد و شما از زبان او جملاتی می شنوید که می تواند نشانه نا امیدی او باشد یا متوجه می شوید رفتار او تغییر زیادی داشته، مثلا اموال خود را می بخشد، بی قرار و تحریک پذیر شده است و شما شاهد درد و رنج زیاد او هستید، در این شرایط نقش خود را در کاستن این رنج نادیده نگیرید. شاید همراهی شما بتواند کمک بزرگی برای کاهش رنج او و کاهش خطر اقدام به خودکشی باشد.

کلیدواژه ها:

"خودکشی ، اسیب های اجتماعی ، پذیرش و همدلی "