تحلیل کاربرد هوش مصنوعی در توسعه آموزش های تعاملی مبتنی بر همکاری و مسئولیت پذیری

این مقاله به بررسی کاربرد هوش مصنوعی در توسعه آموزش های تعاملی مبتنی بر همکاری و مسئولیت پذیری می پردازد. با پیشرفت های چشمگیر در حوزه هوش مصنوعی، فرصت های بی نظیری برای ایجاد محیط های یادگیری پویا و کارآمد فراهم شده است. هدف اصلی این پژوهش، تحلیل پتانسیل هوش مصنوعی در تقویت همکاری بین دانش آموزان و افزایش حس مسئولیت پذیری در فرآیند یادگیری است. این مقاله نشان می دهد که چگونه ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی می توانند با فراهم آوردن بازخورد فوری، شخصی سازی مسیرهای یادگیری، و شبیه سازی موقعیت های واقعی، به بهبود کیفیت آموزش های تعاملی کمک کنند (صفاری و همکاران، ۱۴۰۰). همچنین، نقش هوش مصنوعی در ایجاد محیط های یادگیری مشارکتی که در آن دانش آموزان به طور فعال در حل مسئله و تصمیم گیری شرکت می کنند، مورد بررسی قرار می گیرد. با تحلیل ادبیات موجود و پژوهش های اخیر، این مقاله به تبیین چگونگی تسهیل ارتباطات، هماهنگی و تقسیم وظایف بین دانش آموزان توسط هوش مصنوعی می پردازد. علاوه بر این، اهمیت طراحی سیستم های هوش مصنوعی که بتوانند مسئولیت پذیری فردی و گروهی را در پروژه های مشترک ارتقاء دهند، برجسته می شود. در نهایت، این مقاله به این نتیجه می رسد که هوش مصنوعی می تواند به عنوان یک ابزار قدرتمند برای ایجاد تجربیات یادگیری غنی تر و موثرتر عمل کند که نه تنها دانش نظری را افزایش می دهد، بلکه مهارت های حیاتی قرن بیست و یکم مانند همکاری و مسئولیت پذیری را نیز در دانش آموزان تقویت می کند. این مقاله همچنین به چالش های پیاده سازی این فناوری ها و راهکارهای غلبه بر آن ها می پردازد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، آموزش تعاملی ، یادگیری مشارکتی ، مسئولیت پذیری ، شخصی سازی آموزش.