مقاومت دارویی فاسیولا هپاتیکا نسبت به آلبندازول و رافوکساناید به روش برون تنی در گوسفند

فاسیولوزیس بیماری انگلی با اهمیتی است که موجب کاهش تولیدات در نشخوارکنندگان می گردد. در دهه های اخیر تجویز داروهای ضد کرمی فاسیولاهپاتیکا در ایران و شهرستان مریوان افزایش یافته است. هدف از این تحقیق تعیین مقاومت دارویی فاسیولاهپاتیکا به آلبندازول و رافوکساناید در گوسفندان شهرستان مریوان بود. به این منظور ۲۹۰ کبد گوسفندان در شهرستان مریوان جمع آوری شدند. ۱۰۰۰ تخم فاسیولاهپاتیکا در ۱ میلی لیتر محلول رینگر ۹/۰%۰ تهیه شد و به مدت ۱۶روز در دمای ۲۸ درجه سانتی گراد انکوبه گردیدند. در روز ۱۴، با غلظت µg/mL۱/۰ آلبندازول و رافوکساناید و گروه شاهد ۴۸ ساعت در دمای ۲۸ درجه سانتی گراد انکوبه گردیدند. درصد تخم های تفریخ شده فاسیولاهپاتیکا و دوز کشنده ۵۰ % محاسبه شد. فراوانی آلودگی فاسیولاهپاتیکا در کشتارگاه شهرستان مریوان، (۵۰:۲۹۰)۲/۱۷% بود. بیشترین فراوانی آلودگی، در فصل بهار (۸۹/۶ %) بود. اختلاف میانگین تعداد تخم تفریخ شده بین تیمار دریافت کننده آلبندازول و رافوکساناید و گروه شاهد، معنی دار بود. میانگین تخم فاسیولا هپاتیکا تفریخ شده در تیمار رافوکساناید (۶/۱۷±۶/۱۹) کمتر از آلبندازول (۹/۱۴±۸/۳۲) و گروه شاهد (۱/۱۲±۴/۳۵) بود. دوز کشنده ۵۰ % در سوسپانسیون تخم فاسیولاهپاتیکا مجاور شده با آلبندازول (۷۵/۳۲%) کمتر از ۵۰% بود که بیانگر موثر بودن آلبندازول بر تخم فاسیولاهپاتیکا و عدم بروز مقاومت دارویی بود. دوز کشنده در سوسپانسیون تخم فاسیولاهپاتیکامجاور شده با رافوکساناید (۵/۱۹%) کمتر از ۵۰ % بود. بنابراین رافوکساناید نیزمانند آلبندازول توانایی جلوگیری از تفریخ تخم های فاسیولاهپاتیکا و عدم بروز مقاومت دارویی را در منطقه داشت.

کلیدواژه ها:

مقاومت دارویی ، آلبندازول ، رافوکساناید ، فاسیولا هپاتیکا ، گوسفند