مقایسه پاسخ نشانگرهای التهابی نترین-۱، عامل نکروز تومور آلفا و اینترلوکین-۱۷ به یک جلسه فعالیت تداومی و تناوبی شدید پس از مکمل دهی کوتاه مدت کوئرستین در دختران فعال

زمینه و هدف: مصرف برخی مکمل های ضدالتهابی می تواند در کاهش التهاب ناشی از فعالیت های شدید، موثر باشد. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه پاسخ نترین-۱، عامل نکروز تومور آلفا (TNF-𝛼) و اینترلوکین-۱۷ (IL-۱۷) به یک جلسه فعالیت تداومی و تناوبی شدید پس از مکمل دهی کوتاه مدت کوئرستین، در دختران فعال بود. روش تحقیق: تعداد ۴۰ دانشجوی دختر فعال (میانگین سنی  ۰۳/۳±۶۱/۲۱ سال؛ شاخص توده بدنی ۱۲/۳±۷۹/۲۱ کیلوگرم/متر مربع) به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به چهار گروه فعالیت تداومی + مکمل، تناوبی + مکمل، تداومی + دارونما و تناوبی + دارونما تقسیم شدند. آزمودنی ها به مدت دو هفته مکمل کوئرستین (روزانه ۱۰۰۰ میلی گرم) یا دارونما مصرف کردند و در ابتدا و انتهای دوره نیز یک جلسه فعالیت تداومی و تناوبی را اجرا کردند. خونگیری در چهار مرحله؛ در ابتدا و پس از دو هفته مکمل دهی (قبل و پس از فعالیت حاد) انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس دوراهه با اندازه گیری مکرر، تحلیل واریانس یک راهه و تعقیبی LSD؛ در سطح معنی داری ۰۵/۰≥p تحلیل گردید. یافته ها: فعالیت تداومی و تناوبی سبب کاهش معنی دار نترین-۱ ( به ترتیب با ۰۱/۰=p  و ۰۰۱/۰=p) و افزایش TNF-𝛼 (به ترتیب با ۰۱/۰=p  و ۰۱/۰=p) گردید، درحالی که دو هفته مکمل گیری کوئرستین با کاهش غیر معنی دار نترین-۱ (به ترتیب با ۱۹/۰=p و ۳۲/۰=p) و افزایش غیرمعنی دار TNF-𝛼 (به ترتیب با ۵۴/۰=p و ۱۶/۰=p)؛ در پاسخ به فعالیت تداومی و تناوبی همراه بود. همچنین تفاوت معنی داری در مقادیر نترین-۱ (۱۸/۰=p) و TNF-𝛼 (۴۲/۰=p) بین گروه های تداومی و تناوبی مشاهده نشد. نهایتا این که پاسخ IL-۱۷ نیز به فعالیت تناوبی و تداومی، قبل و پس از مکمل دهی، تفاوت معنی داری نشان نداد (۱۴/۰=p). نتیجه گیری: مصرف کوتاه مدت مکمل کوئرستین با بهبود وضعیت التهابی سبب پیشگیری از التهاب ناشی از فعالیت حاد تناوبی و تداومی در دختران فعال می گردد.

کلیدواژه ها:

فعالیت تناوبی ، فعالیت تداومی ، التهاب ، کوئرستین