اثر تمرینات ترکیبی بر سطح سرمی کمپلمان C۳، C۴، نسبت C۳/C۴ و عملکرد حرکتی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

زمینه و هدف: سیستم کمپلمان نقش اساسی در آسیب شناسی و پیشرفت بیماری مولتیپل اسکلروزیس دارد. پروتئین های C۳ و C۴ اجزای اصلی سیستم کمپلمان و نشانگرهای زیستی بالقوه در تشخیص بیماری های دمیلینه کننده التهابی خود ایمنی سیستم عصبی مرکزی هستند. هدف مطالعه حاظر بررسی اثر تمرینات ترکیبی بر پروتئین های سرمی سیستم کمپلمان C۳ ، C۴ ، نسبت C۳/C۴ و عملکرد حرکتی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود. روش تحقیق: جامعه آماری بیماران زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس  و عضو انجمن مولتیپل اسکلروزیس استان آذربایجان شرقی بود که تعداد ۳۰ نفر با مقیاس وضعیت ناتوانی گسترده (۵>EDSS) پس از غربالگری به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند. تمرینات ترکیبی با رعایت دستورالعمل های کالج پزشکی ورزشی آمریکا (ACSM) برای بیماران مولتیپل اسکلروزیس، به مدت دوازده هفته، سه روز در هفته / یک ساعت در هر جلسه، ترکیب تمرینات استقامتی(پیاده روی و ایروبیک، ۴۰-۶۰ درصد MHR)، مقاومتی (تراباند زرد، یک الی سه ست با هشت الی ۱۵ تکرار)، تعادل، تنفسی و کششی اعمال شد. سطوح سرمی کمپلمان C۳ ،C۴ با روش توربیدومتری و عملکردهای حرکتی خطر سقوط و تعادل به ترتیب به کمک آزمون های برخاستن و راه رفتن زماندار (TUG) و پنج بار نشستن و بلند شدن (FTSST) اندازه گیری شدند. از آزمون آنکوا برای مقایسه بین گروهی در سطح معنی داری ۰۵/۰>p استفاده شد. یافته ها: کاهش معنی داری در سطوح سرمی کمپلمان C۳ در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل حاصل شد (۰۱/۰=p). تفاوت معنی داری در سطوح کمپلمان C۴  (۵۲/۰=p) و نسبت C۳/C۴ (۲۲/۰=p) بین دو گروه مورد مطالعه مشاهده نشد. عملکرد حرکتی خطر سقوط (۰۱/۰=p) و تعادل در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل (۰۰۱/۰=p) بهبودی معنی داری داشتند. نتیجه گیری: به کارگیری تمرینات ترکیبی در زنان مبتلا به  مولتیپل اسکلروزیس، می تواند در کاهش پروتئین کمپلمان C۳ و بهبود عملکرد حرکتی مفید باشد.

کلیدواژه ها:

تمرینات ترکیبی ، پروتئین های سیستم کمپلمان ، عملکرد حرکتی ، مولتیپل اسکلروزیس